… początek lat 70′ poprzedniego wieku, Wałbrzych. Jadzia wysiada z pociągu i czeka na wuja Kazimierza, który ma ją odebrać z dworca.

Wuj, zaaferowany pieczarkowym interesem, zapomniał o krewniaczce, lecz los w jego miejsce podstawia nadgórnika Stefana Chmurę. Od tej chwili życie Jadzi, która marzyła o cudzoziemskim mężu i romantycznych podróżach, toczyć się będzie na tle wałbrzyskiego krajobrazu. Dziewczyna pójdzie ze Stefanem do ołtarza, zamieszka w bloku na Piaskowej Górze, urodzi bliźniaczki: jedną martwą, drugą żywą, Dominikę – niepodobną do nikogo z rodziny. Historie opowiadane przez Bator zaczynają się i kończą w różnych czasach i miejscach, lecz wszystkie zbiegają się na Babelu, jak miejscowi nazywają największy dom na Piaskowej Górze. Babcie Halina i Zofia, matka Jadzia i córka Dominika, cztery kobiety, a między nimi kolejni mężczyźni. Miłości, konflikty i pragnienia, śmierć i narodziny, pogmatwane ludzkie losy i historia kilkudziesięciu lat. Powieść Bator imponuje żelazną dyscypliną, celnością obserwacji i epickim rozmachem.